Bu deneyi bizzat içinde yaşayarak gören Teoman Alili, orada yaşananları ‘‘Yugoslavya Dersleri’’ kitabında anlatmıştı.

Sevgili Banu Avar, bu kitabı tanıtmak için yazdığı ve 8 Kasım 2010 tarihinde Odatv’de yayımlanan ‘‘Bu Kitabı Ancak O Yazabilirdi’’ başlıklı yazısında, bu kitabın ‘‘Bugün adı bile kalmayan bir ülkeden alınması gereken dersleri önümüze koyduğunu’’ belirtmişti.

Banu Avar, emperyalist merkezler tarafından Yugoslavya’ya uygulatılan yıkım programını şu sözlerle anlatmıştı:

‘‘…Batıda eğitilmiş uzmanlar ortalığı kapladı.. Sinsice kurumlara el atmışlardı… Dünyaya açılma programı uygulayacaklardı… Önce fabrikalar kapandı, rüşvet, yolsuzluk çılgınca arttı. İşsizler ordusundan lumpenler çıktı… Ardından etnik ve dini bölünme oyunu sahnelendi. Sendikalar bölündü. Yabancı sermaye sendikal hareketi etnik olarak örgütleyecekti… 1990′da yargıya el konuldu.. Anayasa’yı Koruma Mahkemesi kaldırılacak, denetim Adalet Bakanlığı’nın olacaktı. Her yanı CIA ajanları kapladı. Siyaset ve ekonomiyi yönlendirdikleri gibi eğitime de el atmışlardı.. Yeni kuşaklar Soros kuşağı olacaklardı… Medya tamamen ele geçirilecek, Yugoslavya yok olurken insanlara ‘pembe dizi’ izletilecekti! Ordu bu süreçte paramparça edildi. Paramiliter etnik gruplar oluşturuldu sonra savaştırıldı… Önce Sırplar Hırvatlarla kapışacak sonra Bosna’ya saldırılacaktı. Ayrılık ‘Din’ kullanılarak gerçekleştirildi. Bir referandumla Bosna ayrılık kararı aldı ardından katledildi. İşte bunun adı ‘birbirine kırdırma’ siyaseti! Ve zamanı gelince, sahneye Birleşmiş Milletler çıktı. Önce katliamı seyrettiler sonra kendi oyunlarını sahnelediler.

SOROS ÇOCUKLARI ORADAYDI!

Kılcal damar operasyonu Soros’un çocukları’nca yönlendirildi. Açık Toplum Vakfı, Otpor adlı örgütler süreci denetledi ve şekillendirdi…

Akıl hocaları emekli Amerikan generalleriydi… ‘Ordu köşesine çekilsin!’ diyerek Yugoslavya Halk Ordusuna karşı çıkanlar Amerikan generallerinin esiri oldular!

Sonra, Yugoslavya’nın yerle bir edilmesinde kullanılan, bir zamanların genç liderleri yavaşça sahneden silindiler, işleri bitmişti. Bazıları bölünüp parçalanmış ülkenin bir parçasının başına atandı… Bazılarının cesetlerine kenar mahallelerde rastlandı..Belki de sürecin sonunda, konuşmaya , neler olduğunu anlatmaya tevessül etmişlerdi…’’

*** *** ***

Yüksek maaşlarla ortalığı kaplayan batıda eğitilmiş ‘uzmanlar’… Dünyaya açılma programları… Kapatılan fabrikalar, satılan varlıklar… Çığ gibi büyüyen rüşvet, yolsuzluk, işsizlik ve toplumsal çürüme… Yargının, medyanın ele geçirilmesi… Toplumu uyuşturan ‘pembe’ diziler, düzmece yayınlar… ‘‘Ordu köşesine çekilsin!’’ sözleri… Ordu’nun paramparça edilmesi… Silahlı etnik grupların oluşturulması… Soros’un ‘sivil’ toplum örgütleri aracılığıyla yaratılan etnik düşmanlıklar… Emperyalist merkezlerin önce iç çatışmaları kışkırtıp, sonra bir ‘kurtarıcı’ gibi duruma müdahale etmesi… Ve emperyalist haydutlarla uşakları tarafından dağıtılan bir ulusal devlet… Paramparça olan, içinden 8 ayrı etnik yapılanma çıkarılan bir ülke…

Evet dostlar, hiç tanıdık gelmiyor mu size bunlar?

Söyleyin, Türkiye’mizin de emperyalistler ve onların uşakları tarafından aynı yöntemlerle dağıtılmasına, iç çatışmalarla parçalanmasına izin verecek miyiz, vermeyecek miyiz? Bu durumu bir köşeden film izler gibi izleyecek miyiz; yoksa bu duruma bir son vermek ve insanlarımızı emperyalistlerin kontrol ve denetiminden kurtarmak, bu oyunu bozmak için örgütlenecek, güçlerimizi birleştirecek miyiz?

İşte günümüzün en yaşamsal sorusu budur.