Bahtı Kara Türk Milleti !
Gönderen: Yalquzaq.com Tarih: 7 Sen 2012
Vedat Kuşaklı, vedat.yalquzaq@hotmail.com
Türk Milleti bahtı kara bir millettir. Yalnızdır. Düşmanı çoktur. Dostu yoktur. Fitne, fesat, tuzak, hile kuşatmıştır etrafını. İhanet devriye gezer gibi adımlar ülkesinin sinesinde, özünde.
Balkanlardaki Türk bir zamanlar kendisi gibi Türk olan, ama Hıristiyan olunca Slavlaşmış olan, Çar kültürüne gönül vermiş olan Bulgarların zulmü altında inlemiştir yıllarca. Rumelideki ve Kıbrıstaki Türk, Rum ve Yunanın eziyetlerine maruz kalmıştır. Makedonyada Srebrenica katliamı Birleşmiş Milletlerin insanlık tarihine zift ile kazıdığı kara bir lekedir.
Türkistandaki Türk Çin boyunduruğu altındadır. Orta Asya, Kafkasya, Ahıska, Dağıstan toprakları ağlayan Türk analarının, Türk bacılarının göz yaşları ile ıslanmıştır hep.
Kuzey Irakta Türkmen Türkleri Kürtler tarafından soy kırıma uğratılmıştır.
Azerbaycan ve Anadolu Türkleri ırkçı Ermenilerce yıllarca katliama uğratılmışlardır.
Özbek, Türkmen, Türkistan, Kazak, Kırgız, Azerbaycan, Tatar, Nogay, Kumuk, Karay, Karapapak, Balkariya, Karaçay, Gagavuz, Çavaş, Yakut, Kıbrıs, Türkiye, Balkan, Rumeli, Makedonya Türkleri, Oğuz, Bozok, Üçok, Kınık, Peçenek, Hazar, Altay ve diğer Türk Boyları, Türk kavimleri asırlardır sadece bir lokma ekmek, bir yudum su, bir parça sevgi ve bir avuç huzur peşinde koşmuştur.
Orta Asyadan büyük kuraklıklardan sonra göçlerin sebebi budur. Bebeleri aç koymamak, neneleri ve dedeleri ağlatmamak, anaların sütünü kesmemek içindir bunca kahır.
Yaşam denilen ve ilahi bir ceza mı yoksa ilahi bir mükafat mı hala belli olmayan, Adem ve Havvadan beri hala tartışılan bu kahpe dünyadaki zorunlu hayatımız, biz Türkler için hep acı ve elem içinde geçmiştir.
Gurbet mahkumu, sürgünlere infaz olarak kahpe dünyanın, piç ömrünü hep kavga, hep mücadele içinde binlerce yıldır sürdürdük. Bazen aşağılandık, hakarete uğradık, hor ve hakir görüldük, yenildik, esir düştük, yıkıldık, düştük, tekrar ayağa kalktık, bazen biz yendik, zaferler kazandık.
Türk olduğumuz için bize barbar dediler. Şaman idik ilkel dediler. Müslümanlığı kabul ettik, terörist dediler. Halbuki biz ne Hıristiyanı, ne Yahudiyi, ne uzak doğu din mensuplarını, ne dinsizi, hiçbir Allah kulunu hor görmedik yaratandan ötürü.
Türk ve Müslüman olmayanları tanımak, sevmek istedik merakla ve hevesle. Onlarla kaynaşmak, dost olmak istedik. Ama bizi hiç kimse istemedi, hiç kimse sevmedi.
Asırlardır; vebalı, cüzzamlı muamelesi gördük. Ülkelerinden kovulanlara, ülkelerinde ölüme mahkum edilenlere biz kucak açtık. Onları biz koruduk ve onlarla ekmeğimizi, suyumuzu paylaştık. Döşeğimizi onlara verdik ve biz kuru toprak üzerinde yattık, yine yaranamadık.
Hitlerin, Stalinin, Leninin, engizisyon, Tapınak Şövalyeleri, Haçlı komutanları ve siyon mahkemelerinin ölüm listelerindeki adamlara biz hayat vermek için kendi hayatlarımızı ortaya sürdük. Yaranamadık.
Nerede aç var, nerede zulme uğramış birisi yaşıyor, nerede birisi mahkum ve sürgün, nerede Allah kulları susuz kalmış, karanlıkta kalmış, depreme, yangına, sele uğramış, biz hep oralara koşturduk. Yaranamadık.
Yalnız kaldık. Öksüz, yetim kaldık. Dul kaldık. Lidersiz kaldık. Bir lokma şefkate, bir yudum merhamete, bir çeyrek sevgiye hasret kaldık, bulamadık.
Medeniyetten nasibini alamamışlar bize barbar, ilkel, canavar, vahşi dediler. İnsanlıkla ilgisi olmayanlar bize barış, insan hakları, evrensel hukuk dersleri ve öğütleri vermeye kalktılar.
Bunca kaosun, nefretin, kirli duyguların içinde Bilge Kaan, Kültigin, Atilla, Şeyh Şamil, Aksak Timur Han, Alp Aslan, Ertuğrul Gazi, Osman Gazi, Piri Reis, Ahmet Yesevi, Yusuf Has Hacib, Hazar Han, Babür Şah, Harzem Şah, Satuk Buğra Han, Kazım Karabekir Paşa, Mete Han, Ahsuvar Han, Yunus Emre, Karacaoğlan, Celaleddin Rumi, Koca Yusuf, Orhan Han, Namık Kemal, Mehmet Akif Ersoy, Yahya Kemal Beyatlı, Mustafa Kemal Atatürk ve daha nice Koçyiğitler, baba erenler, bahadırlar, Türk ozanları, Türk Akıncıları, Türk atlıları gibi özünden utanmayan, özüyle onurlanan liderler çıktı ve bu bahtı kara ulusun ruhuna "Ne Mutlu Türküm” sözünü kılıçla ve iman kalemi ile kazıdılar. Kazıdılar ama içimizde ihanet devriyesi gezinen hainlere yaranamadılar.
Hain olmasa, şımarmış, tarihini öğrenememiş, ukala, edepsiz, kültürsüz, hürmet fukarası evlatlarına da yaranamadılar. Türk Milleti bahtı kara bir millettir. Afyon cephaneliğinde, cephanesini taşırken bile sinsi ve meçhul bir patlamayla 25 bahtı kara vatan evladı şehit düşerken aynı tez vakitte, yasını bile tutamayız layığı ile.
Her kafadan bir ses çıkar. Siyasiler, bürokratlar tüm pozlarını, tavırlarını, havalarını, artistik ve standart nutuklarını atarlar giderler ve her şehit gibi, bu güne kadar cennete ve Allaha kavuşmuş milyonlarca Türk şehidi gibi, onlar da unutulur giderler.
Olsun! Allah unutmuyor! Kim bilir belki de Afyon Kocatepeden küresel emperyalist kralların, evrensel belaların, kainatta ait oldukları karanlıklara kovulduğu o şanlı tarihimizin son sayfalarındaki şehit listesine Yüce Allah 25 şehit Türk evladını daha yazmayı istedi.
Bahtı kara milletim benim. Seninle gurur duyuyorum. Şehit anası, şehit babası, şehit karısı, şehit evladı, şehit kardeşi, şehit bacısı olmak kolay değil. Ateş düştüğü yeri yakar. Her ne kadar "Şehitler ölmez, vatan bölünmez!” desek de, ne kadar "Onları ölü sanmayınız, onlar diridirler, lakin siz bilmezsiniz” dese de Allah kitabı Kuran, Karacaoğlanın dediği gibi üç derdimiz vardır, biri birisinden seçilmez; bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm…
Allah bahtı kara, ama ak ve pak nurlu alnı hiç kararmamış bu milletin evlatlarını artık güldürsün! Artık bizim de bahtımız açılsın! Görünen tüm prangalarımız, görünmeyen tüm zincirlerimiz kırılsın artık! Kara büyücülerin yedi şeytanla yaptıkları büyüler ve rezil tılsımlar bozulsun artık!
http://www.yalquzaq.com
